Een 'fraai' staaltje Duitse bureaucratie

Over eindeloos wachten, een 3 jaar oude boete en uittreden voor de rechtbank.


Gisteren heb ik mij officieel bij de stad Keulen aangemeld. Terwijl je dit in Nederland gewoon online kunt regelen, gaat dat hier in Duitsland íetsje anders. Ik zal je vertellen hoe.

Allereerst moest ik een 'Wohnungsgeberbescheinigung' invullen en door mijn hospita laten ondertekenen (ja, die Duitse galgjeswoorden blijven leuk). Dit houdt in, dat zij aangeeft dat ik inderdaad bij haar ben komen wonen.

Vervolgens moest ik hiermee naar een kantoor van de stad Keulen. Toen ik daar mijn fiets weg ging zetten, zag ik door de ramen een zaal vol met mensen (ongeveer ter grootte van twee schoollokalen). Ik dacht: oké, die zullen zeker één of andere voorlichting hebben (aangezien het grotendeels buitenlanders waren).

Toen ik binnen kwam, bleek dit echter niet zo te zijn, nee, dit was 'gewoon' de wachtruimte. Nummer 17 was op het moment van mijn binnenkomst aan de beurt en ik had nummer 51. De gratis wifi was dan ook geen overbodige luxe, want anders had ik me anderhalf uur lang stierlijk kunnen gaan zitten vervelen.

Eindelijk was het dan zo ver en mocht ik naar balie 10 komen. Ik gaf mijn Wohnungsgeberbescheinigung af en er werd een kopie van mijn paspoort gemaakt. De jongeman tegenover mij vroeg of ik al eerder in Duitsland had gewoond. Ik bevestigde dat en zei dat ik 3 jaar terug al eens een buitenlandsemester in Hildesheim heb gedaan.

Daarop werd er door hem een telefoontje met de stad Hildesheim gepleegd, waar mijn gegevens van destijds werden opgevraagd. Toen hij de hoorn neerlegde zei hij: "U moet waarschijnlijk nog een boete betalen omdat u zich destijds niet bij de stad Hildesheim heeft afgemeld. Zij hebben u op 6 juni 2014 zelf van ambtswege afgemeld." Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing! Ik gaf aan dat ik dit nooit heb geweten en dat ik daar bovendien tot eind juli heb gewoond en niet maar tot 6 juni. "U kunt natuurlijk altijd protest hiertegen aantekenen." Ik: "Dat ga ik zeker doen als ze mij een boete sturen, want zelfs al had ik geweten dat ik me moest afmelden, dan had ik dat eind juli alsnog niet kunnen doen omdat zij het zelf al op 6 juni gedaan hebben. En waarom, dat is me een raadsel!"

Toen alle gegevens op een formulier waren ingevuld en ik een uitdraai daarvan voor mijn neus kreeg, werd alle ingevulde informatie nog eens netjes met mij doorgenomen. Onder andere mijn religie.

"U bent evangelisch-reformiert, dat klopt?"
Ik: "Ja, dat klopt, maar wat houdt het eigenlijk precies in, dat dat hier staat? Dat, als ik zou gaan werken, mijn kerkbelasting daar naartoe gaat?"
"Inderdaad."
"Maar dat wil ik helemaal niet, want ik vind die kerk veel te liberaal. Kunt u dit veranderen in 'evangelisch freikirchlich reformiert'?"
"Dan moet u een formulier halen bij uw nieuwe kerkelijke gemeente."
"Maar ik ga hier niet naar een gereformeerde gemeente, maar naar een baptistengemeente."
"Dan moet u bij hen dit formulier halen en laten invullen, dat u daar lid bent geworden."
"Maar ik bén daar helemaal geen lid geworden, en dat kan ook niet, want ik ben geen baptiste, ik bezoek daar alleen de diensten."
"De enige andere optie is dan dat u uittreedt. Dat moet u bij de rechtbank doen en kost u 30 euro."
"Wat?! Maar ik ben nooit ingetreden!"
"Ja, maar u hebt in Hildesheim aangegeven, dat u evangelisch-reformiert bent."
"Ik heb gezegd dat ik reformiert ben ja. Maar er is mij helemaal niet gevraagd of dat dan freikirchlich is of niet. En ik wist toen niet dat dit zou betekenen dat als ik dan ga werken, 8% van mijn loon naar een kerk gaat waar ik helemaal niet achter sta!"
"Ik begrijp het, maar ik kan er helaas ook niets aan doen. Zo zijn nu eenmaal de regels in Duitsland."
"En als ik van mijn kerk in Nederland mijn doopbewijs en belijdenispapier voorleg, kan ik het dan wel gewoon veranderen?"
"Deze moeten in het Duits zijn."
"En ik mag die zeker niet zelf vertalen?"
"Nee, dat moet door een beëdigd vertaler gebeuren."
"Pffft wat ingewikkeld allemaal. Maar ik weet nog niet of ik ga werken, en als ik het wel ga doen, dan moet ik er nog maar eens goed over nadenken."

Dus, nu weten jullie het, zo werkt het in Duitsland. Dus als je er ooit gaat wonen, pas op met wat je bij je aanmelding voor religie opgeeft en vergeet je vooral bij vertrek niet weer uit te schrijven!

2 uur later en een hoop hoofdbrekens verder verliet ik het gebouw weer met de 'Meldebestätigung' dat ik nu een Keulse inwoonster ben, op naar mijn Nederlandse medestudente om weer even gezellig bij te beppen in het Nederlands (en stoom af te blazen).

Ook hebben we ons nog officieel aangemeld bij de universiteit en onze studentenpas opgehaald, waarmee we ook gratis gebruik kunnen maken van het regionale OV.